AI w komiksie: lista twórców i tytułów z Polski i świata

AI w komiksie to temat budzący sprzeciw dużej części środowiska i trudno się dziwić. Trening modeli na cudzych obrazach odbywał się bez przejrzystych zasad, a ramy prawne dotyczące wykorzystania danych i ochrony praw autorskich nadal nie są jednoznacznie uregulowane. Nie pochwalam stosowania AI jako substytutu pracy rysowników i scenarzystów. Ten przegląd ma charakter informacyjny: dokumentuję znalezione przypadki użycia oraz praktyki wydawnicze, żeby czytelnicy i twórcy mogli śledzić, co faktycznie dzieje się na rynku. Jeśli uznacie, że coś się nie zgadza, lub czegoś brakuje - proszę o sygnał.

Nie krytykuję jednak samego narzędzia jako takiego. AI może zdejmować z autora część najbardziej mozolnych zadań, jeśli jest używana w sposób transparentny i z poszanowaniem praw. Może na przykład wygenerować robocze modele postaci w określonych pozach do późniejszego przerysowania ręką rysownika. Może przygotować poglądową wizję tła — choćby średniowiecznego miasteczka — która posłuży jako szkic do własnej interpretacji, podobnie jak tradycyjna dokumentacja zdjęciowa.

W scenariuszu narzędzie może okazać się pomocne na etapie porządkowania wątków czy sprawdzania spójności dialogów, ale ostateczne decyzje i ton pozostają po stronie autora. Tak rozumiana asysta nie zastępuje rzemiosła, tylko może skrócić odcinki techniczne pracy.

W tym kontekście kluczowe są dwie zasady. Po pierwsze, jawność: czytelnik powinien wiedzieć, czy i w jakim zakresie narzędzie zostało użyte. Po drugie, legalność i etyka: wykorzystywane modele i zbiory danych muszą respektować prawa twórców, a tam, gdzie to możliwe, opierać się na materiałach licencjonowanych lub jednoznacznie dozwolonych.