Logowanie Zarejestruj się

jerzy wróblewski

okładka komiksu „Zesłańcy”

Zesłańcy. Recenzja komiksu

W życiu przeczytałem tysiące komiksów. Wiele zapomniałem, wiele utkwiło mi w pamięci na zawsze. Jednym z tych, które ciepło wspominam, są „Zesłańcy" Jerzego Wróblewskiego i Anny Banach. To jeden z pierwszych komiksów, które sam kupiłem jako małolat. Na fali sentymentu sięgnąłem po drugie wydanie, które niedawno udostępniło nam wydawnictwo

Na wyspie Umpli-Tumpli. Jerzy Wróblewski, Mirosław Stecewicz. Recenzja komiksu

Na wyspie Umpli-Tumpli. Jerzy Wróblewski, Mirosław Stecewicz. Recenzja komiksu

Pamięć człowieka jest dziwnym fenomenem. Wielokrotnie przypadkowo ujrzane obrazy, usłyszane dźwięki, poznane zapachy, czy dotknięte przedmioty, potrafią uwolnić w nas przypływ wydarzeń z naszego życia sprzed lat, częstokroć już praktycznie zapomnianych. Kiedy przeczytałem kilka miesięcy temu, że Kultura Gniewu wyda zbiorczo przygody z wyspy Umpli-Tumpli, od razu ujrzałem moją mniejszą,

Hernan Cortes i podbój Meksyku. Mój powrót po latach do klasyki

Hernan Cortes i podbój Meksyku. Mój powrót po latach do klasyki

To jeden z tych komiksów, które w późnym PRL-u miał chyba każdy zbieracz „historyjek obrazkowych”. Nic dziwnego, jego nakład był imponujący – pierwsze wydanie rozeszło się w 300 tys. sztuk, a drugie – w 200 tys. Łącznie do komiksiarzy trafiło więc pół miliona komiksów o Hernanie Cortezie. Miałem oba wydania, a z

Zapowiedzi od wydawnictwa Ongrys

Zapowiedzi od wydawnictwa Ongrys

Wydawnictwo Ongrys zapowiedziało na swoim profilu facebookowym dwa komiksy. Pierwszy z nich to dobrze znana starszym czytelnikom pozycja, czyli "Czarna Róża" autorstwa Stefana Weinfelda z rysunkami Jerzego Wróblewskiego. Drugi komiks to "Piraci z Wysp Szczęśliwych #2 - Wielka maskarada" za który odpowiadają Daniel Koziarski i Artur

Binio Bill – Nadal w siodle. Jarosław Wojtasiński. Recenzja komiksu

Binio Bill – Nadal w siodle. Jarosław Wojtasiński. Recenzja komiksu

Co tu dużo mówić – Jarosław Wojtasiński zrobił kawał dobrej roboty. W zasadzie trudno mi jest na pierwszy rzut oka odróżnić jego rysunki od oryginalnych plansz Jerzego Wróblewskiego. Nie jestem malkontentem, więc nie będę czepiał się detali (ale mam kilka ogólnych uwag do komiksu, o czym poniżej). Album „Binio Bill – Nadal

Binio Bill (integral). Recenzja komiksu

Binio Bill (integral). Recenzja komiksu

Musiałem mieć około 9 lat, gdy po raz pierwszy zetknąłem się z Binio Billem. Był rok 1989, a ja w swoje ręce dorwałem „Świat Młodych”, w którym pojawił się komiks „Binio Bill i 100 karabinów”. Wyciąłem z gazety ostatnią stronę z komiksem i wkleiłem ją do zeszytu, gdzie później systematycznie